نظریه سبک زندگی بر مدار نهادینه‌سازی ارزش‌های الهی به فرآیند یا رویکردی اشاره دارد که در آن سبک زندگی ازخانه ومدرسه بر اساس اصول و ارزش‌های دینی و الهی شکل می‌گیرد و این ارزش‌ها به طور عمیق و ماندگار در دوره های تحصیلی درمدرسه نهادینه می‌شوند. در این نظریه، توجه به رفتارها، نگرش‌ها و انتخاب‌هایی که دانش آموزان در زندگی روزمره خود دارند، به‌عنوان روش مستمری برای نزدیک شدن به ارزش های دینی و اخلاقی مطرح می‌شود.
در این چارچوب، نهادینه‌سازی ارزش‌های الهی به معنای تبدیل آموزه‌های دینی به رفتارهای عملی و ماندگار است که در طول زمان در فرهنگ و شیوه زندگی افراد نفوذ پیدا می‌کند. این فرآیند به‌طور خاص به تقویت ویژگی‌های معنوی مانند ارتباط با مبداء آفرینش پرداخته ،و درتعاملات پرورشی،ارزش هایی همانند؛ صداقت، امانت‌داری، عدالت، نوع‌دوستی، فداکاری و تواضع باطرح درس های مناسبی درمدرسه تجربه می کنند.
ارکان اصلی نظریه:
1. تربیت معنوی و دینی: افراد از سنین پایین تحت آموزش‌های دینی و اخلاقی قرار می‌گیرند تا مفاهیم اخلاقی و الهی را در درون خود بپذیرند.
2. تثبیت ارزش‌ها در رفتارهای روزمره: ارزش‌های الهی باید به‌طور مستمر در تصمیم‌گیری‌ها، روابط اجتماعی، و رفتارهای فردی منعکس شوند.
3. آموزش و فرهنگ‌سازی: این فرآیند نیازمند ایجاد برنامه‌ها و سیاست‌های آموزشی برای ارتقای اخلاقیات اسلامی یا دینی در جوامع است.
4. توجه به رضایت الهی: در تمامی ابعاد زندگی فردی و اجتماعی، رضایت خداوند باید محور تصمیمات و رفتارهای انسان‌ها باشد.
اهداف:
– تقویت روحیه انسان‌دوستی و همدلی در جامعه
– ایجاد زندگی سالم، معنادار و متعالی بر اساس اصول الهی
– مبارزه با فساد اخلاقی و ناهنجاری‌های اجتماعی
– برقراری عدالت و انصاف در روابط فردی و اجتماعی
در نهایت، هدف این نظریه، برقراری یک زندگی هماهنگ و متعادل است که فرد را به سوی کمال انسانی و قرب الهی هدایت کند.
